திங்கள், 29 ஏப்ரல், 2019

"என் கல்லறையில்..."

இந்தப் புவியில் பிறந்த மனிதன்
இறுதி வாழ்வை முடிக்கும் போது
வந்த நோக்கம் முடிந்த தென்று
வாழும் மனிதன் சொல்லக் கேட்டுச்
சொந்த மென்றும் பந்த மென்றும்
சொல்லிக் கொள்ளும் உற்றார் உறவும்
எந்த வழியும் ஏற்ப தில்லை
ஏற்ற வழியில் நடப்ப தில்லை

உடலும் உயிரும் பிரிந்த பின்னே
உலக வாழ்வு நிலைப்ப தில்லை
உடையோர் உள்ளம் வாடு மென்று
ஒட்டி வைத்துப் பார்ப்ப தில்லை
பட்டுத் துணியில் போர்த்தி வைத்துப்
பலநாள் பாது காப்ப தில்லை
கட்டி வைத்த கல்லின் அறையில்
காலம் முழுதும் இருப்ப தில்லை

பெற்றோர் உற்றோர் யாரு மற்று
பிரிந்து செல்லும் நேரம் வந்தால்
பற்று நீங்கிப் பரிவு பிறக்கும்
பார்ப்போர் நெஞ்சம் பதறித் துடிக்கும்
வற்றா குளமும் வாய்க்கால் வரப்பும்
வாழ்வில் சேர்த்து வைத்த வளமும்
கற்ற கல்வி பெற்ற செல்வம்
காடு தாண்டிச் செல்வ தில்லை

போகும் பாதை போலி யென்றும்
புதிய வாழ்வு தேவை யென்றும்
ஆகும் வழிகள் உரைத்த போதும்
அச்ச மின்றி வாழ்ந்த மனிதன்
சாகும் போது சொல்லும் சொல்லே
சான்றோர் ஆன்றோர் உரைத்த சொல்லாம்
வேகும் கட்டை வெல்வ தில்லை
வெற்றுப் பேச்சு நிலைப்ப தில்லை

ஞாயிறு, 28 ஏப்ரல், 2019

"ஓ மனமே"

மனமே மனமே தளராதே
மதிதான் இருக்கு மயங்காதே
தினமே தினமே நகராதே
திரும்ப இந்நாள் வாராதே
பணமே பணமே உன்னாலே
பந்த பாசம் காணோமே
குணமே குணமே எந்நாளும்
கனிவாய் இருக்க முடியாதோ

வாழ்வே வளமே பெருகாயோ
வறியோர் நலத்தை நான்பேண
ஏழ்மை நிலையில் நீவந்தால்
என்னைச் சுற்றி யார்வருவர்
ஊழின் பிறப்பாய் நீயிருந்தால்
உன்னைச் சுற்றி் யாரிருப்பார்
வாழ்வின் ஒளியாய் வழங்கிடவே
வருவாய் வளர்வாய் தினம்தினமே!
"கைப்பிடி மண்"

நாடாண்ட மன்னனும் நாளைவரும் சாவினை
நாடாமல் போவதில்லை நம்பியவர் - ஓடி
மறைத்தாலும் காலனும் கைகட்டி நிற்பதில்லை
இறுதியிலோ கைப்பிடி மண்

ஊராரும் உற்றாரும் உன்னுடனே உண்டாலும்
தேர்ப்போகும் வீதிபோல் கூட்டந்தான் - சேர்ந்தாலும்
உடையவர் யாருமின்றிச் சுட்டிடும் காட்டில்
கிடைப்பதோ கைப்பிடி மண்
"பெருங்கடல் பெருங்கடல் உன்னால்..."

விற்பனைப் பொருள்களைப் போலே
வெறுமனே எழுதிடத் துணிந்தே
கற்பனைக் குதிரையில் ஏறி
கவிமணம் பரப்பிட வந்தேன்
கற்றவர் பாடிய கவியின்
கருத்தினைப் படித்திட யெண்ணி
தற்புக ழற்றதால் நானும்
பாவிதழ் தூவிட முனைந்தேன்

பெருவுடல் பெருவுடல் கொண்டு
பிழைத்திடும் பிழைத்திடும் சடமே
கரும்பென கரும்பென இனிப்பின்
கட்டுடல் கட்டுடல் தன்னில்
சிறுமனம் சிறுமனம் பெற்றுச்
சிதைத்திட சிதைத்திட வேண்டேன்
பெருங்கடல் பெருங்கடல் உன்னால்
பிறிதொரு பெருங்கடல் நீந்தேன்

வாழ்ந்திடும் வாழ்கையின் முன்னே
வழிப்பறி கொள்ளையன் போலே
வீழ்த்திடும் யமனையும் கண்டால்
விரும்பிய வாழ்வுதான் எங்கே?
கீழ்த்தரம் உற்றவர் செயலால்
கிடைத்திடும் நிம்மதி யுண்டோ
தாழ்த்திடும் தன்னலம் தவிர்த்துத்
தரணியோர் வாழ்த்திட வாழ்வேன்
"இந்தக் கவிதைக்கு அதிகாரப்பூர்வ ஆதரவாளர்கள்"

இலக்கண மரபு கொண்டு
இயற்றிய இனிய கவியும்
இலக்கண மரபு மீறி
இயற்றிய புதுமை கவியும்
விளக்கிடும் கருத்தைக் கொண்டே
வேண்டுவோர் நெஞ்சி லென்றும்
இலக்கினைச் சுட்டிச் சென்று
இலக்கியச் சான்றாய் விளங்கும்

சிக்கலின் தன்மை யறிந்து
சிறப்புடன் சேவை செய்யும்
மக்களின் தேவை வேண்டி
மழைதரும் பயன்கள் போலே
பயிர்களின் பசுமை வேண்டி
பாய்ந்திடும் ஆற்று நீர்போல்
உயிர்களின் உள்ளம் நாடும்
உயரிய படைப்பே கவிதை
"இசைக்குழுக்களுக்கு இன்று விடுமுறை நாள்"

எம்எஸ்வி என்றாலே
இனிமைதரும் பாடலோடு
செம்மையான மெல்லிசையும்
செவிகளுக்குத் தேனூட்டும்

தாய்பாட்டு சேய்பாட்டு
தரமான தெம்பாங்கும்
வாய்பாட்டாய் அமைந்தாலும்
வளமான பொருளுமுண்டு

இசைப்பாட்டு வசைப்பாட்டு
எப்பாட்டாய் ஆனாலும்
இசைகொண்டு பாடும்போது
இனிமையினை அள்ளித்தரும்

மெல்லிசையின் மேன்மையிலே
மனம்கவர இசைத்ததனால்
மெல்லிசையின் வேந்தரென
மேன்மையோர்கள் அழைப்பதுண்டு

எத்தனையோ இசைக்குழு
இங்குவந்து இசைபாட
அத்தனையும் அவர்பாட்டை
அரங்கத்தில் அரங்கேற்றும்

பாட்டுக்குப் பஞ்சமில்லா
பாரினிலே பிறந்தபோதும்
கேட்போர்கள் சலிப்பின்றிக்
கைதட்டி வரவேற்பர்

இன்னிசைக்குத் இரைபோட்ட
இசைவேந்தர் இறந்ததாலே
இசைக்குழுக்கு இன்றொருநாள்
இசைபாட விடுமுறைநாள்
"ஆயுதம் இல்லா உலகில்"

இறைமீது கொண்டிட்ட
ஈடில்லா பக்தியாலே
கறைபடிந்த நெஞ்சினராய்க்
குமுகத்தில் சிலருண்டு

நிலமீது கொண்டிட்ட
நீண்டதொரு ஆசையாலே
நீசமனம் கொண்டோரும்
நிலப்பரப்பில் சிலருண்டு

மார்க்கமீது மதிப்புள்ளோர்
மாண்பற்ற போதனையில்
மதியிழந்து உழல்வோரும்
மண்மீது சிலருண்டு

வர்க்கமீது வாஞ்சையுள்ளோர்
வறுமையில்லா வாழ்வெண்ணி
வழிதவறிப் போவோரும்
வையகத்தில் சிலருண்டு

இனமீது கொண்டிட்ட
இணையில்லா இச்சையாலே
தனியரசு கேட்போரும்
தரணியிலே சிலருண்டு

அன்பில்லா ஆயுதத்தால்
அழிவைநாடி அடிவைத்து
வன்முறைக்கு இலக்காகி
வாழ்விழப்போர் சிலருண்டு

மேற்கண்ட சிலராலே
மேதினியில் தீர்வுவேண்டி
மேம்பட்ட செயலென்று
மரணத்தை உண்டாக்கும்

எண்ணத்தைத் தூண்டிவிட்டு
இழப்புகளை வரவேற்கும்
வன்மத்தார் கைகளிலே
விதவிதமாய் ஆயுதங்கள்

ஆயுதங்கள் தூக்குவதில்
யாருக்குப் பயனென்று
ஆய்ந்துநாம் பார்த்தாலே
அளப்பரிய உண்மைவரும்

நேயத்தை வளர்ப்பதற்கு
நெஞ்சமுள்ள மானிடரே
ஆயுதமற்ற உலகத்தை
அவனியிலே உருவாக்கி

அன்பென்னும் அரவணைப்பில்
அனவரையும் ஒன்றிணைத்து
துன்பமில்லா வாழ்வுதனைத்
தொடர்ந்துவரச் செய்திடுவோம்
'சிங்கை மகனுக்குத் தாலாட்டு'

ஆராரோ ஆரிரரோ
ஆரிரரோ ஆராரோ
ஆரிரரோ ஆராரோ
ஆராரோ ஆரிரரோ

ஆராரோ ஆரிரரோ
ஆரிரரோ ஆராரோ
ஆரிரரோ ஆராரோ
ஆராரோ ஆரிரரோ

கண்ணேஎன் கண்மணியே
கறபகமே நீயுறங்கு
பொன்னேஎன் பொன்மணியே
பொற்பதமே நீயுறங்கு

கண்ணுறங்கு கண்ணுறங்கு
கண்மணியே நீயுறங்கு
பொன்னுறங்கு பூவுறங்கு
பொன்மணியே நீயுறங்கு

ஆராரோ ஆரிரரோ ...

கன்னித்தமிழ் நான்பாட
கண்ணயர்ந்து நீயுறங்கு
கண்ணயர்ந்து உறங்குமுன்நீ
கடக்கும்வழி கேட்டுறங்கு

ஆராரோ ஆரிரரோ ...

சிங்கையென்னும்ச சிறுநாடாம்
சீர்மைபல பெற்றநாடாம்
உங்கப்பன் தாத்தனோட
உழைப்பாலே உயர்ந்தநாடாம்

பிழைப்புநாடி வந்தவர்க்கும்
பிழைப்புகோடி தந்தநாடாம்
பிழையில்லா பெருமைகளைப்
பேருபெற்று வளர்ந்தநாடாம்

ஆராரோ ஆரிரரோ ...

உழைப்பைச் சுரண்டுகின்ற
ஊழலுமே இங்கில்லை
பிழைப்பைக் கெடுக்கின்ற
பித்தலாட்டம் இங்கில்லை

தண்ணீர்ப்  பிரச்சினையும்
தலைமேலே நிற்குதடா
தண்ணீர்ப் பிரச்சினையைத்
தகர்த்தெறிய தோள்கொடடா

ஆராரோ ஆரிரரோ ...

எல்லைப் பிரச்சினையும்
இன்றுவரை இருக்குதடா
எல்லைப் பிரச்சினையும்
இல்லாமல் நீசெய்யடா

சமயப் பிரச்சினையும்
சந்தில்வரப் பாக்குதடா
சமயப் பிரச்சினையும்
சத்தமின்றித் தீர்ப்பாயடா

ஆராரோ ஆரிரரோ ...

சிங்கையாம் நம்நாட்டில்
செந்தமிழும் தலைத்தோங்க
சங்கத்தமிழ் நீபாடிச்
சந்ததிக்கும் கற்றுக்கொடு

நல்லிணக்கக் கோட்பாட்டை
நாளைவரும் தலைமுறைக்கும்
நல்விதமாய்ச் சொல்லிவிடு
நல்லவராய் வளர்த்துவிடு

ஆராரோ ஆரிரரோ ...

பல்லினத்து மக்களோட
பண்பாட்டை மதிப்பதோடு
தொல்தமிழர் மரபினையும்
துலங்கும்படி செய்துவிடு

வந்தாரை வாழவைக்கும்
வாழ்வியலைக் கற்பதோடு
சொந்தபந்த சுற்றத்தோடு
சேர்ந்துவாழக் கற்றுக்கொடு

ஆராரோ ஆரிரரோ ...

செம்மாந்த இனமென்ற
சிந்தனையை வளர்பதோடு
நம்தமிழர் வளர்ச்சியிலே
நாளெல்லாம் உழைப்புகொடு

மண்சார்ந்த மரபுகளை
மனத்தினிலே பதிப்பதோடு
பண்பார்ந்த பணிவோடு
பழமையினை போற்றிவிடு

ஆராரோ ஆரிரரோ
ஆரிரரோ ஆராரோ
ஆரிரரோ ஆராரோ
ஆராரோ ஆரிரரோ

ஆராரோ ஆரிரரோ
ஆரிரரோ ஆராரோ
ஆரிரரோ ஆராரோ
ஆராரோ ஆரிரரோ

"பேயாவது பூதமாவது"

பிள்ளைக்குச் சோறூட்ட
பேயென்றும் பூதமென்றும்
பொல்லாதப் பொய்யோடு
புரட்டுகளும் சொல்லிடுவார்
கள்ளமில்லாப் பிஞ்சுகளின்
கருணைமிகு நெஞ்சத்தில்
பள்ளத்தை உருவாக்கிப்
பயம்கொள்ளச் செய்திடுவார்

காலில்லா கறுப்புருவம்
காற்றினிலே மிதந்துவந்து
ஆள்பிடிக்கும் எண்ணத்தில்
ஆவியாக அலையுதென்பார்
நாளெல்லாம் நடுநிசியில்
நாத்துருத்தி வருமுருவம்
வேலியோரம் வேம்பினிலே
விழிபிதுக்கி நிற்குதென்பார்

வெள்ளையாடை மேலுடுத்தி
விரித்துவிட்ட கூந்தலோடு
எல்லையிலே இருக்குமென்பார்
எரிவிளக்குத் தெரியுதென்பார்
மல்லிகையும் மரிக்கொழுந்தும்
மணம்பரப்பி மயக்குதென்பார்
மரணத்தை விளைவிக்கும்
மாயைதான் வந்ததென்பார்

கறுப்பான ஓருருவம்
கலையில்லாப் பேருருவம்
இருட்டினிலே வருமென்றும்
இளையோரைப் பிடிக்குமென்றும்
கருத்தில்லாக் கதைகளுக்குக்
கைகாலை முளைக்கவைத்து
வெறும்வாயை மென்றிடுவார்
வீரத்தையும் கொன்றிடுவார்
‘மனமேடை’

நேசமில்லா நெஞ்சினருக்கும்
நன்மையிது வெனக்காட்ட
பாசமென்னும் பரிவோடு
பகிர்ந்தளிக்கும் பண்பினையும்
காசில்லா கருணையோடு
கள்ளமில்லா சிரிப்பினையும்
மாசில்லா எண்ணமோடு
மதிப்பான மாண்பினையும்

குணமென்னும் கோல்கொண்டு
குரங்காட்டம் ஆடுகின்ற
மனமேடைப் பந்தலிலே
மாத்தமிழால் ஏற்றிவைத்து
தினந்தோறும் பாடிவரும்
தெம்பாங்கு பாட்டோடு
மணம்பரப்பும் மலராலே
மரியாதை செய்திடுவோம்
"விதியின் விதிகள்"

சொற்போரில் சோராத
சுரணையுள்ள செந்தமிழர்
மற்போரில் மாண்டாலும்
மறப்போரில் வீழ்ந்தாலும்
தற்காக்கும் எண்ணத்தில்
தலைவிதியின் எழுத்தென்று 
ஒருபோதும் சொன்னதில்லை
உரைவழியும் எழுதவில்லை

உதிக்கின்ற உள்ளுணர்வின்
உண்மையினை உணராது
மதிகூறும் மாற்றத்தை
மனமேற்கச் செய்திடவே
சதிசெய்யும் சண்டாளர்
சாதகத்தின் துணைகொண்டு
விதிசெய்யும் வேலையென
வெறும்கூச்சல் செய்திடுவர்
"மடி"

ஆவின் மடிதேடும் கன்றும்
அன்னை மடிதேடும் சேயும்
கோவின் மடிதேடும் குடியும்
குடிகள் மடிதேடும் குலமும்

மேக மடிதேடும் மழையும்
மழையின் மடிதேடும் பயிரும்
சோக மடிதேடும் சுகமும்
சுகத்தின் மடிதேடும் வாழ்வும்

ஒன்றில் ஒன்றாய்க் கலந்தே
உயிரின் மடியாய்த் தோன்றும்
பண்பின் பயனாய் விளைந்து
பரிவின் மடியாய்த் தொடரும்

அன்னை தந்தை மடியில்
அன்பும் அறிவும் தோன்றும்
என்னுள் இணைந்தாள் மடியில்
இன்பக் குலமோ துலங்கும்
"காதல் இல்லா உலகில்"

புவியில் தோன்றும் உயிர்கள்
புதிய வாழ்வைத் தொடர
நவிலும் வார்த்தை நயத்தால்
நல்லோர் பலரும் வாழ
கவியின் கருத்துப் புலத்தில்
காட்சி கொண்டு படைக்க
புவியில் உள்ள காதல்
புதுமை யோடு விளங்க

வேதம் நான்கும் சொன்ன
வாழ்வின் உயர்ந்த நிலையும்
நாதம் பாடும் வாயால்
நவிலும் நல்ல சொல்லும்
சோதனை சூழ்ந்த வாழ்வில்
சுகமாய்ப் பெற்ற யாவும்
காதல் இல்லா உலகில்
கலைந்து போகும்  கனவாய்
"நிலவும் ஆதவனும்"

காலைத் தோன்றும் ஆதவனும்
கனிவாய் வந்து சூடேற்ற
வேளை யுச்சி வேளையென்று
வெப்பக் கனலு முயர்ந்தேறும்
மாலை நேரம் வந்ததுமே
மதிய சூடும் குறைந்திறங்கும்
காளை வேகம் கொண்டவனும்
களைத்து மேற்கில் உறவாட

இரக்க மற்ற இவ்வுலகில்
இணைந்தோர் பிரிந்தோர் இருவருக்கும்
உறவின் நெருக்க மதிகரிக்க
உண்மை யுள்ளம் மகிழ்ந்திருக்க
இரவில் தோன்றும் ஒளிநிலவும்
இன்பம் நல்கும் பனிநிலவாய்ப்
பரந்து விரிந்த பாரினிலே
பகல்போல் வெளிச்சம் கொட்டிடுமே
"பேச மறுக்கும் குருதிச் சுடர்"

கூடு விட்டு கூடு சென்ற
குருதி மாற்று அணுவால் தானே
வீடு நிறைந்து விருத்தி யாச்சு
வெறுமை மனதும் அமைதி யாச்சு
நாடு வாழ உழைக்கு மென்று
நம்பி நாளும் வளர்த்த பிள்ளை
கோடு போட்ட கட்டம் தன்னில்
கொள்கைக் குன்றாய் வளர்ந்த பிள்ளை

பத்து மாதம் சுமந்த பிள்ளை
பாசம் வைத்து வளர்த்த பிள்ளை
முத்து முத்தாய்ப் பேசும் பிள்ளை
முன்னோர் பெயரைக் காக்க யெண்ணிச்
சொத்து மீது நாட்ட  மின்றிச்
சொந்த மென்றே வாழ்ந்த பிள்ளை
மத்துக் கடைந்த வெண்ணெய் போலே
மனத்தைக் கொண்ட மாண்பு பிள்ளை

தாலி கட்டிப் போன பின்னே
தன்னைத் தானே மறந்த தாலும்
வேலி போல யிருந்த வுறவை
வெட்டி விட்டுப் போன தாலும்
காலில் விழுந்தும் கரையா நெஞ்சம்
கல்லின் தன்மை பெற்றார் போலே
பாலில் நஞ்சைக் கலந்தார் உள்ளம்
பேச மறுக்கும் குருதிச் சுடரே!
"வெளியில் ஆடும் விளக்கு"

           (வெண்பா)
காலை எழுந்த கதிரோன் களைப்பாறும்
வேளை புவியில் இருள்சூழ - மாலை
விலகும் பொழுதில் விழிக்கும் நிலவே
வெளியினி லாடும் விளக்கு


    (அறுசீர் விருத்தம்)
காலைக் கதிரொளி கலைந்திட
களைப்பில் யாவரு முளர்ந்திட
மாலை மடிந்திடும் வேளையில்
மயங்கும்  இருளினில் முளைத்திடும்
பாலை மணல்நிற மொத்திடும்
பனியின் குளிரினைப் பொழிந்திடும்
வாழ்வின் அடிப்படை யுணர்ந்திடும்
வெளியி் லாடிடும் விளக்கினில்
பட்டினத்துக் காற்று

மாமலையாம் பொதிகையிலே
மலர்ந்துவந்த மாதவளாம்
தேமதுரை தெருவெங்கும்
தென்றலாக மணம்பரப்பி
பாமரரும் பரதவரும்
பாடுபடும் பட்டினத்தில்
கோமகளாய்க் கொலுவிருந்து
குளிர்தருவாள்  நற்காற்றாய்

குடநாட்டுக் குன்றோடு கொள்ளிடத்துக் காவிரியில்
தடையின்றித் தவழ்ந்துவரும்
தர்மத்தின் தாயவளாம்
படகோட்டிப் பாடுபடும்
பாட்டாளிக் குடிசையிலும்
படர்கொடியாய்ப் பற்றிடுவாள்
பட்டினத்துப் பனிக்காற்றாய்.
"சொல்லவொரு வார்த்தை யில்லை
சூடவொரு பூவு மில்லை
நல்லவுள்ள மிருந்த போதும்
நாடிவர யாரு மில்லை
தொல்லைபல ஏற்ற வுள்ளம்
தொலைந்துதான் போக வில்லை
கொல்லவரும் பகைவர் முன்னே
குனிந்துயென்றும் நின்ற தில்லை

குத்துவாளின் கூர்மை தன்னை
குறுஞ்சிரிப்பில் கண்ட போது
சத்தற்ற தேகம் கொண்டு
சடம்போலே சாய்ந்த தாலே
புத்திசொன்ன பெரியோர் சொல்லைப்
பொருட்டாக எண்ண வில்லை
கத்திகொண்டு வீசும் போது
கடுகளவும் பயந்த தில்லை

வேசமுற்றோர் பேசும் பேச்சை
வேதமாக எண்ணிச் சென்று
நாசமான பின்னே தானே
நல்லபுத்தி பெறுவ துண்டு
நேசம்கொண்ட நெஞ்சம் தன்னை
நினைப்பதற்கு யாரு மில்லை
பாசமற்று பார்ப்போர் கண்ணில்
பரிவென்றும் பிறப்ப தில்லை
"கடல் அலையில் தமிழ்"

காற்றடிக்கும் திசையெங்கும்
கலஞ்செலுத்தி வாழ்ந்தயினம்
வேற்றவரின் வேரறுக்க
விற்படையும் வாட்படையும்
வேற்படையும் தேர்படையும்
விதவிதமாய்க் கொண்டயினம்
போற்றுவோர்க்குப் பொன்னோடு
பொருள்களையும் தந்தயினம்

நம்நாட்டு வேந்தரினம்
நாடுபல பிடித்தபோது
தம்மறத்தின் தீரமோடும்
தடந்தோளின் பலமோடும்
நம்மொழியாம் நற்றமிழை
நிலைநாட்டி வாழவைக்க
வம்பேதும் செய்யவில்லை
வரம்புமீறிப் போகவில்லை

நாற்றிசையும் கடல்சூழ
நடுவினிலே யமைந்தநாடு
வேற்றுநாடும் வியந்துபார்க்கும்
விந்தைபல கொண்டநாடு
வேற்றினங்கள் புடைசூழ
வெற்றிகளைப் பெற்றநாடு
மாற்றினத்து மொழிகளையும்
மணிமுடியாய்க் கொண்டநாடு

வாய்மொழியாய்க் கொள்ளாமல்
வாழுகின்ற மொழியாகத்
தாய்மொழியாம் தமிழ்மொழியைத்
தமதரசில் ஏற்றநாடு
தாய்தந்த பாலாகத்
தமிழ்மொழியை யூட்டுவதால்
சேய்பெற்ற பலனாகச்
செந்தமிழும் வாழுதிங்கே

வியாழன், 11 ஏப்ரல், 2019


சுற்றுச் சூழல் பாதுகாப்பு

முகிலரும்பு கொட்டுகின்ற முத்தான பூமியிலே
நெகிழிகளும் குப்பைகளும் நிறைந்தே போச்சு
மண்ணோடு மலர்வாசம் மணத்திடும் நிலமெல்லாம்
கண்பார்க்க காட்சியின்றிக் கட்டிடங்கள் ஆச்சு
வாமனனாய் முளைத்திட்ட வானளவு கட்டிடத்தால்
பூமித்தாயின் நெஞ்சமெங்கும் புண்ணாய்ப் போச்சு
சாலையோடும் வாகனங்கள் சத்தமோடு புகையினையும்
ஆலையோடும் இயந்திரங்கள் ஆழாகால விசத்தினையும்
மீண்டும் மீண்டும் சலிப்பின்றிக் கக்கியதால்
வான்வெளியும் மண்வெளியும் பயனற்ற நஞ்சேயாச்சு
நாமின்று செய்கின்ற கேடான செயலாலே
நாளைய தலைமுறையும் நலிவுறும் நிலையேயாச்சு!


சிங்கப்பூரில் தமிழ்

வாசமுள்ள தமிழிது வசந்தத்தை தூவுது
நேசமுள்ள நெஞ்சில் நித்தமது வாழுது
பொன்னைப்போல் உயர்ந்த பழந்தமிழ் மொழியிது
கண்ணைப்போல் கருத்தாய்க் காலமெல்லாம் காத்திடு.
                                 (வாசமுள்ள தமிழிது ...)

சிங்கப்பூர் நாட்டில் சிறப்புடனே விளங்கும்
சிங்காரத் தமிழிது சிந்தையிலும் வாழுது
நால்வகை மொழிகள் நாட்டுக்காய் இருந்தாலும்
நாளெல்லாம் நாவினிலே நவின்றிடும் தமிழிது
     (வாசமுள்ள தமிழிது ...)

ஏதேதோ மொழிகள் இங்கிருந்த போதும்
வேதத்தின் வித்தாய் விளங்கிடும் தமிழிது
அன்போடு ஆறுதலும் அளித்திடும் மொழியிது
பண்போடு பாசத்தையும் பகர்ந்திடும் தமிழிது
                                 (வாசமுள்ள தமிழிது ...)

வல்லோர்கள் தடுத்தும் வாடாத மொழியிது
நல்லோர்கள் கூடி நாட்டிட்ட தமிழிது
பள்ளிமுதல் வகுப்பினிலும் படித்திடும் தமிழிது
கல்லூரி காலம்வரை கட்டாய மொழியிது
                                 (வாசமுள்ள தமிழிது ...)

எழுத்துக்கும் பொருள்கொண்டு இயங்கிடும் தமிழிது
இளையோரும் முதியோரும் இயம்பிடும் மொழியிது
உழைப்பாளர் சேர்ந்தே உயர்த்திட்ட மொழியிது
பழமையிலும் புதிதாய்ப் பிறந்திடும் தமிழிது
                                 (வாசமுள்ள தமிழிது ...)

ஆண்டுக்கு ஒருமாதம் அளவில்லா நிகழ்ச்சிகளை
ஈண்டிங்குக் கொடுத்திடவே இசைந்திட்ட மொழியிது
ஆன்றோரும் சான்றோரும் அழகழகாய்ப் படைப்புகளை
ஈன்றெடுத்த மொழியிது சிங்கப்பூர்த் தமிழிது
                                 (வாசமுள்ள தமிழிது ...)

                           கணேசுகுமார் பொன்னழகு
                           சிங்கப்பூர்

           அன்பே! அன்பே!

கண்ணாய்க் கருத்தாய்க் காத்தாலும்
           கல்லின் குணமாய் இருப்பாயே
என்னில் உன்னைச் சேர்த்தாலும்
           எதிராய் நின்று முறைப்பாயே
அன்பே! அன்பே! என்றுன்னை
           ஆசை யோடு அழைத்தாலும்
என்போல் நெஞ்சால் அன்புருக
            என்றும் உன்னால் இயலாதே

அன்றில் பறவை பார்த்தாயா?
           அவற்றின் கதையைக் கேட்டாயா?
ஒன்றில் லாமல் உயிர்வாழா
            உயர்ந்த நெறியை உணர்ந்தாயா?
என்றும் இதுபோல் நாம்வாழ
            இன்றே நல்ல முடிவோடு
அன்பே! அன்பே! என்றென்னை
           ஆசை தீர அழைப்பாயோ!
சிங்கைத் தாயின் புதழ்வன்

சிங்கைத் தாயின் புதழ்வன்
           சீரிய குடும்பத் தலைவன்
இங்கு வந்த போதும்
          ஏற்றம் குன்றா வலியோன்
சங்க கால மரபை
          சமைத்து வாழும் மனிதன்
மங்காப் புகழை யென்றும்
          மதித்து வாழும் தமிழன்

சிங்கை நாட்டை யாளும்
           சிறப்பு வாய்ந்த அரசால்
எங்கள் தமிழைப் போற்ற
           ஏற்றுக் கொண்ட வழியில்
சங்க மொன்றை யமைத்துச்
           சலுகை பலவும் பெற்றுப்
பங்கு கொள்ளும் மாதம்
           பலரும் கூடும் மாதம்

ஏப்ரல் மாதம் முழுதும்
          எங்கள் மொழியைப் போற்றிக்
காப்புக் கவிகள் பாடிக்
          களிப்பு கொள்ளும் புலவன்
மூப்பு கொள்ளாத் தமிழை
         மூன்று தமிழாய்க் கொண்டு
காப்பி யங்கள் படைத்துக்
          காக்கு மெங்கள் மறவன்

மழலை குன்றாக் குழந்தை
          மேடை யேறிப் பேசும்
செழிப்பு மிக்கத் தமிழைச்
         சிந்தை கொள்ளும் மாதம்
உழைக்கும் தமிழ ரெல்லாம்
          ஒன்று கூடும் அரங்கில்
செழுமை நிறைந்த தமிழால்
          சிறப்புச் செய்யும் மாதம்


"பிடித்த உணவு"

அண்ணன் தம்பி
          அக்கா தங்கை
அன்னை தந்தை
          அனைத்து உறவும்
அன்பு கொண்டு
          அமர்ந்து இருந்து
உண்ணும் உணவே
          உயர்ந்த உணவு

               (வேறு)

காயமென்ற கட்டுடலைக்
           களைப்பின்றி வைத்திடவும்
பாயின்றி மெத்தையின்றி
           படுத்தவுடன் உறங்கிடவும்
நோயின்றி நொடியுமின்றி
           நலமோடு வாழ்ந்திடவும்
வாய்திட்ட உணவுதானே
           வளமான நல்லுணவு

              (வேறு)

நசிக்கிவரும் நாட்டாமை
           நாடுகளின் பிடிதன்னில்
நசிந்துவரும் நாடுகளும்
            நடைபிணமாய் யிருக்கையிலே
வசிப்பிடந்தான் ஏதுமின்றி
            வறுமையிலே வாழ்ந்தாலும்
பசித்திட்ட வயிற்றுக்குப்
            பழஞ்சோறும் கிடைப்பதில்லை

பசியோடு உணவின்றிப்
            பாரினிலே பலரிருக்க
வசிப்பதற்கு வீடின்றி
           வீதியிலே குடியிருக்க
பசிபோக்கும் பாலின்றிப்
            பாலகரும் அழுதிருக்க
புசிப்பதற்குப் புலாவோடு
             புதுவுணவும் கிடைப்பதெங்கே
   
              (வேறு)

பிடித்திட்ட உணவோ யில்லை
           பிடிக்காத உணவோ பசிக்குப்
பிடியளவு கிடைத்தால் கூடப்
           பிள்ளைக்குக் கொடுத்த பின்னே
மடிதடவி மகிழ்வார் அன்னை
            மனநிறைவு கொள்வார் பின்னும்
படியளந்தார் பண்பைப் போற்றிப்
            புகழ்ந்திடுவார்  கண்ணால் பனிப்பார்


"இதெல்லாம் அரசியலில் சகஜமப்பா"

மதுகுடித்த போதையிலே  மயங்கிட்டார்
            முன்சென்று மயக்கத்தின் காரணத்தை
மெதுமெதுவாய் யெடுத்துரைக்க முயன்றாலும்
            மனிதமனம் மயங்கியதா லவர்வாயில்
மதிகெட்ட பேச்சுவரு மேச்சுவரும்
            மேலானோர் சகித்தாலும் வெறுத்தாலும்
மதுசெய்யும் கொடுமைதனை யெடுத்துரைத்து
            மனிதத்தைக் காத்திடுவார். சிலர்மனமோ

மதுவளிக்கும் போதையினை யறிந்தாலும்
             மயக்கத்தின் வேதனையை வுணர்ந்தாலும்
இதுவெல்லா மரசியலில் சகஜமப்பா
             எனச்சொல்லிப் பிழைப்போரு மிங்குண்டு
இதெல்லாமா  சகஜமென்றி கழ்வோரும்
             எகத்தாளம் செய்வோரு மிங்குண்டு 
எதுவெல்லாம் சரியென்றெ டுத்துரைக்க
             ஏற்றதொரு மனிதமன மிங்கில்லை
பத்துச் சொற்களில் பாட்டு

தமிழே மொழியாய் யானதால்
            தரணி யெங்கும் சென்றதே
தமிழே விழியாய் யிருப்பதால்
           தாய்க்கு நிகராய் யானதே
தமிழே அமிழ்தாய் யிருப்பதால்
           தரத்தில் மேன்மை கொண்டதே
அமிழ்தாய் யினிக்கும் தமிழினை
           அள்ளிப் பருக வேண்டியே

முத்து முத்துச் சொல்லை
          மூன்று தமிழாய்க் கூட்டிச்
சத்துக் மிகுந்த  கருத்தால்
          சந்தப் பாட்டு ஒன்றை
வித்தாய்க் கொண்டு நானும்
          விரும்பி யெழுத முயன்று
பத்துப் புதியச் சொல்லால்
          பகுத்தே யெழுதிப் படைத்தேன்
"ஆணென்றும் பெண்ணென்றும் பேதம் இங்கில்லை"

ஆணென்றும் பெண்ணென்றும்
           அவதரித்த பூமியிலே
மானிடரின் பிறப்பென்று
          மாறுபாடு கொண்டாலும்
ஊன்வேறாய் உடல்வேறாய்
          உலகோர்கள் பார்த்தாலும்
நான்பெரிது நீசிறிதென
          நாட்டாமை செய்யலாமோ

மண்போற்றும் மரபோடும்
          மானமிக்க மறத்தோடும்
அன்பிலே பேதமின்றி
           அரவணைத்து வாழ்ந்தயினம்
அன்றுமுதல் இன்றுவரை
            அதியமானும் ஔவையாரும்
கொண்டிருந்த நட்பினிலும்
            குறையேதும் கண்டதில்லை

மாநாய்க்கன் பெற்றவளாம்
             மதுரையினை எரித்தவளாம்
வானுயர்ந்த செங்கோலை
             வளைந்திடச் செய்தவளாம்
கோனுக்கு முன்னின்று
             குற்றத்தைச் சுட்டியவள்
மாண்புபல பெற்றவனை
             மதிகெட்ட மன்னனென்றாள்

வேண்டாத வெள்ளையரை
            வேரறுக்க  விழைந்திட்ட
வீரமங்கை வேலுநாச்சி
           ஆணுக்கு நிகர்பெண்ணும்
அரசாள முடியுமென்ற
            ஆணையினை யிட்டவள்போர்
ஆயுதம்தா னேந்தியவள்
             சேனைக்கு முன்னின்று
சிங்கமெனச் சீறியவள்

பெண்ணென்றும் ஆணென்றும் 
             பிரிவினிலே பேதமற்ற
பண்பாட்டு வாழ்வியலைப்
             பாமரனும் அறிந்திடவும்
எண்ணில்லா சான்றுகளை
             எடுத்துரைத்து விளக்கிடவும்
முன்னோர்கள் படைத்தளித்த
             முத்தமிழும் இருக்கிதிங்கே.
"நவீனத்தின் ஓவியம்"

நான்கினமும் சேர்ந்துவாழும்
          நல்லதொரு நிலப்பரப்பு
வான்பரப்பும் பரபரக்க
          வறண்டநிலம் பூமலரும்
தேன்வார்க்கும் பூக்களிலே
          தேனிக்களும் பாட்டிசைக்கும்
காண்போரின் கண்களுக்கு
          கவினுருவாய்க் காட்சிதரும்

நம்நாட்டின் எல்லைகளாய்
         நாற்புறமும் கடலலைகள்
நம்பிக்கை நாணயத்தின்
         நல்லதொரு குடியரசு
நம்மிளையத் தலைமுறைக்கோ
         நவரசத்தின் நாகரீகம்
நம்சிங்கை விளங்கிடுதே
         நவீனத்தின் ஓவியமாய்

சிங்கைத் தாய் தாலாட்டு

ஆராரோ ஆராரோ
ஆரிரரோ ஆராரோ
ஆரிரரோ ஆராரோ
ஆராரோ ஆரிரரோ

கண்ணேயென் கண்மணியே
கற்பகமே கண்ணுறங்கு
கண்ணுறங்கு கண்ணுறங்கு
கண்மணியே கண்ணுறங்கு

ஆராரோ ஆராரோ...

நம்மகதை நல்லகதை
நீயறிய ஏற்றகதை
வம்புதும்பு செய்யாம
வக்கனையா கேளுகண்ணே

சங்நீல உத்தமனாம்
சமர்செயலில் வல்லவனாம்
சிங்கமென்னும் பேருருவை
சமுத்ரத்தில் கண்டவனாம்

ஆராரோ ஆராரோ...

தங்கநிகர் பொன்னுருவை
தரணியிலே வெளிக்காட்ட
சிங்கபுரா என்னும்பேர்
சிதையாமல் வைத்தவனாம்

பங்கமில்லா பாசமோடும்
பால்நிலவின் ஒளியோடும்
சிங்கையென்னும் நம்நாட்டை
சிறப்புடனே ஆண்டவனாம்

ஆராரோ ஆராரோ
ஆரிரரோ ஆராரோ
ஆரிரரோ ஆராரோ
ஆராரோ ஆரிரரோ

கண்ணேயென் கண்மணியே
கற்பகமே கண்ணுறங்கு
கண்ணுறங்கு கண்ணுறங்கு
கண்மணியே கண்ணுறங்கு
சீறிச்சென்ற வெளிச்சத்தில் வான்வண்ணம்

காற்றடைத்த பையொன்று
           காலத்தின் கோலத்தால்
நாற்றுக்கு எறுவாகி
           நற்கதிகள் பெற்றிடவே
ஏற்றிவிட்ட ஏணிகளை
           இதயத்தில் கொழுவைத்து
மாற்றமில்லா மகிழ்வோடு
           மனமுருக வேண்டாமல்

பாரிலுள்ள படைப்புகளைப்
           பரிவின்றிச் சிதைப்பதாலும்
ஊரிலுள்ளோர் அனைவருமே
          உண்மையற்று கிடப்பதாலும்
ஏறிவந்த ஏணியென்று
          எண்ணாமல் விட்டதாலும்
சீறிச்சென்ற வெளிச்சத்தில்
          சிதறிடுதே வான்வண்ணம்.
       அரவின்வாய் அகப்பட்டு

பிறர்மீது கொண்ட பொறையைப்
           பிழையென்று எண்ணா மனிதன்
மறுபிறவி யெடுத்து வந்தும்
          மாண்பற்ற மனிதச் செயலால்
நரனாக வாழ்ந்த வாழ்க்கை
          நானிலமும் விரிந்த போதும்
அரவின்வாய் பட்ட அமிர்தாய்
         அர்த்தமின்றி அழிந்தே போகும்.
       காதலித்துப் பார்

பெண்சிந்தும் புன்னகையில்
           பேதைமனம் குறுகுறுக்கும்
வெண்ணிலவின் ஒளிமழையில்
           வீசும்தென்றல் வியர்வைதரும்
கண்மூடிப் படுத்தாலும்
           காதைமூடிக் கொண்டாலும்
உன்னிடத்தில் வந்தமாற்றம்
           உயிரற்றுப் போகும்வரை
      நான் நோக்கும் காலை

பள்ளி செல்லும் பிள்ளைகளும்
           பணிக்கு விரையும் பாமரரும்
உள்ளம் முழுதும் ஒருநினைவாய்
           ஓடும் இந்தப் பரபரப்பில்
நல்லோர் தீயோர் பாராது
            நகர்ந்து செல்லும் நாளேட்டில்
கள்ள மில்லா புன்சிரிப்பாய்க்
            கலைந்து போகும் கடிகாலை